Nieuw in archief |
Artikel overzicht
A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z |
2 november 2011
In praktisch alle dressuurboeken wordt gesproken over het rechtrichten van het paard. Maar wat hier precies mee bedoeld wordt, is niet altijd duidelijk. Noch weet men vaak waarom dit noodzakelijk is.
Rechtrichten:
Ieder paard is van nature scheef in zijn lijf en ledematen.
Wil men van het paard een rijpaard maken, dat tot op hoge leeftijd zijn dienst in gezonde toestand kan verrichten, dan is het noodzakelijk het paard recht te richten gedurende zijn gehele opleiding. Dat wil zeggen tot het moment dat hij niet meer bereden wordt of een ander gebruiksdoel vervuld.
Het rechtrichten van het paard bestaat uit het symmetrisch ontwikkelen van de bespiering van het paard.
De verschillende dressuuroefeningen zijn hiervoor bedoeld en uitermate geschikt.
Zo zal de schouderbinnenwaarts de binnenachterbenen sterker, buigzamer en dus draagkrachter maken, terwijl een travers of renvers juist de buitenachterbenen zal trainen.
Door deze oefeningen in een goed doordachte volgorde, dosering en structuur aan het paard aan te bieden, kan men het paard op een verantwoorde manier opleiden tot het niveau dat gewenst is en past bij zijn gebruiksdoel.
Een niet rechtgericht paard laat zich niet correct (symmetrische) verzamelen, doordat hij zijn beide achterbenen verschillend belast als gevolg van zijn natuurlijke asymmetrische aanleg. Hierdoor kan hij nooit gelijkmatig bewegen. Wanneer het ene achterbeen altijd iets meer draagt (groen), zal dit been buigzamer en sterker zijn, terwijl het andere achterbeen de massa beter vooruit kan duwen/stuwen (rood). |
Voor beide functies zijn andere bewegingen van de benen nodig. Hierdoor zal het paard als het ware twee verschillende achterbenen ontwikkelen, waardoor de bewegingen nooit gelijkmatig kunnen zijn.
Net als een danser die de bewegingen naar beide zijdes even vloeiend en gemakkelijk moet kunnen uitvoeren, willen wij dit ook van ons paard.
Hiervoor is een goed doordachte training noodzakelijk afgestemd op het specifieke paard.
22 januari 2012
Het rechtrichten is noodzakelijk voor elk paard en iedere ruiter, onafhankelijk van het niveau of welke tak van paardensport je ook beoefend.
Om iedereen bekend te maken met deze unieke trainingsmethode van het Rechtrichten, zullen Sonja Braafhart en ikzelf, dit jaar informatieavonden geven over het Rechtrichten bij u op locatie.
Wil je deze folder digitaal ontvangen, stuur dan een email naar info@klassiekpaardrijden.nl
In deze folder lees je wat de mogelijkheden zijn voor een theoriemiddag/-avond bij jou op de locatie en de mogelijkheden voor een praktijkcursus.
Deze cursus is ook bijzonder geschikt voor maneges en rijverenigingen.
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
30 oktober 2011
Elk paard kan "recht" voorwaarts gaan, mits hij genoeg snelheid heeft (onafhankelijk van de gang waarin hij zich beweegt).
Maar met name in de langzame, meer verzamelde gangen, worden de vaardigheden van de ruiter en paard steeds belangrijker.
De ruiter dient het voorwaartse van de beweging te behouden, maar tegelijkertijd de balans te waarborgen. Dit kan hij alleen doen door het paard "rechtgericht" te houden.
Zolang het paard voldoende tempo of snelheid heeft, trekt hij zich op de lijnen die je rijdt als het ware recht.
Dit kan je vergelijken met een auto met aanhanger. Zodra de aanhanger gaat uitzwaaien of dreigt te gaan scharen, is de beste oplossing weer gas te geven en het geheel weer "vlot" te trekken naar voren. Door het verhogen van de snelheid trekt de massa zich weer recht en komt alles weer in het gareel en onder controle.
Maar zodra het tempo teruggenomen wordt, raakt de combinatie in een wankel evenwicht, tenzij het paard zodanig getraind is dat hij zich zelf in balans kan houden, zonder uit te zwaaien of zich vast te zetten in zijn bespiering.
Dit is alleen mogelijk als het paard zich rechtgericht kan blijven bewegen.
Hiervoor is het noodzakelijk dat het paard zo sterk is geworden in zijn beide achterbenen, dat hij de massa gelijkmatig kan blijven verdelen over de achterhand en daarmee de massa kan blijven dragen.
12 maart 2013
Om je gevoel voor de beweging van het paard te ontwikkelen is het raadzaam een tijdje zonder zadel te rijden, maar op een barebackpad. (Deze zijn er in veel verschillende diktes en uitvoeringen).
Op deze manier heb je een directer contact met de paardenrug en wordt je gevoel niet gehinderd of afgezwakt door de dikke kussens van een zadel.
Onderstaande oefeningen leren je om met je zit in exact dezelfde beweging mee te bewegen.
Oefening 1: voel de achterbenen
De linker zitbeenknobbel van de ruiter zakt ''voorwaarts neerwaarts '' als het paard zijn linkerachterbeen optilt. De linker zitbeenknobbel gaat weer ''achterwaarts omhoog'' als het paard zijn achterbeen neerzet. De zitbeenknobbel maakt als het ware een salto achterover. Voel ook de andere kant en voel dan beide zijdes tegelijk.
Oefening 2: voel de voorbenen
Probeer te voelen wanneer het paard zijn rechtervoorbeen op de grond zet. Op dit moment zal je rechterknie naar de grond zakken. Je zakt als het ware om de beurt in je knieën als het paard het betreffende voorbeen neerzet.
Concentreer je eerst op één voorbeen, dan op het andere en daarna op beide voorbenen beurtelings. Je loopt met je knieën mee met de voorbenen.
Oefening 3: voel alle benen
Ga in stap voelen dat eerst je linkerknie zakt en vervolgens je zitbeenknobbel naar voren rolt. Het paard zet namelijk eerst zijn linkervoorbeen op de grond en tilt daarna meteen zijn linkerachterbeen op. Voel het ritme en loop als het ware zelf. U loopt en het paard volgt. Voel ook de andere kant en voel dan beide zijdes tegelijk.
In draf voel je dat je rechterknie zakt op het zelfde moment dat je rechter zitbeenknobbel naar beneden gaat. Gelijktijdig staat namelijk het rechtervoorbeen op de grond en is het rechterachterbeen in de lucht. Voel ook de andere kant en voel dan beide zijdes tegelijk.
Door dit te oefenen leer je de beenzettingen van het paard en kan je synchroon met het paard bewegen. Het is alsof jezelf loopt, alsof de benen van het paard je eigen benen zijn. Denk als een centauer.
Wanneer je deze uitspraak bekijkt in de tijdsgeest waarin hij geschreven is, is het duidelijk dat men in grote mate afhankelijk was van de kwaliteiten van het paard en dat je overlevingskansen toenamen met de behendigheid van je paard.
Aangezien men te maken had met de stuwende volbloedpaarden en de opleidingstijd van de recruten minimaal was, had men de keus zich, gedurende de tocht van het kamp naar het front, te laten vervoeren door het paard of deze tijd aan te wenden als "trainingstijd" voor paard (en ruiter). Teneinde beide zo goed mogelijk voor te bereiden op de komende strijd.
Door hem soepel naar beide kanten te maken en beide achterbenen naar het zwaartepunt te vragen (d.m.v. schoudervoor, schouderbinnenwaarts en travers) terwijl men zich in voorwaartse richting naar het front begaf, richtte men het paard recht in alle dimensies. (lateraal, horizontaal, diagonaal en verticaal). Het paard kwam in balans en werd soepel, sterk, buigzaam, wendbaar en gehoorzaam aan de hulp.
Tegenwoordig hangt ons leven niet meer af van de behendigheid van het paard, maar willen we wel een uitgebalanceerd paard. Dat voelt prettiger, lichter, zit makkelijker en stuurt eenvoudiger.
Een bijkomend aspect is, wanneer we dat niet zouden doen, het paard allerlei symptomen of kwalen kan krijgen, waar we last van hebben als ruiter (en natuurlijk het paard). Echter snappen we vaak niet hoe het ontstaat en begrijpen zeker niet hoe we het op kunnen lossen.
De ontbrekende schakel is dus het rechtrichten of uitlijnen van het paard, zodat hij in balans komt..
De weg naar het front leggen wij af in de rijbaan of misschien in het bos. Ook hierin begeven wij ons naar voren, wat de letterlijke vertaling is van voorwaarts. Dit zegt niets over het tempo waarin we ons voorwaarts bewegen en mag derhalve niet verward of verwisseld worden met snelheid.
Ondanks dat we niet meer afhankelijk zijn van de kwaliteiten van het paard, zijn we aan het paard verplicht, hem zodanig op te leiden, dat hij zonder gebreken aan onze luxewens kan blijven voldoen. Door onze vervreemding van het paard, moeten wij ons bewust verdiepen in wat men vroeger "van nature" meekreeg.
27 februari 2013
Zelfcontrole is enorm belangrijk bij het ontwikkelen van je ruitergevoel. Een instructeur kan je feedback geven en je in de goede richting leiden, maar de beste leermeester ben jezelf. Alleen door je eigen ontdekkingen ontwikkelt je ruitergevoel.
Voorbeelden:
Denk na, voel, ervaar, ontdek de oorzaak, geef corrigerende hulpen, verander jezelf (zit, houding, hand etc.), wat vertelt het paard?, herhaal de hulp of doe iets anders. Ontdek de subtiele geheimen door je eigen inzet, inspanning, zelfcontrole en zelfreflectie en je goede wil.
6 augustus 2013
Ieder paard is uniek en verdient een eigen aanpak en trainingsplan. Wanneer je je training start met een bepaald doel, wees dan niet bang om hiervan af te wijken, indien het paard duidelijke signalen geeft dat dit niet de benodigde training is op dat moment.
Denk buiten de kaders en blijf niet hangen in vaste denkpatronen.
Een paard zegt niet: "vandaag heb ik geen zin", of "ik ga vandaag eens lekker dwarsliggen".
Wees creatief en verander je aanpak en ervaar zelf wat werkt en wat niet.
Zoek naar oplossingen voor de raadsels waar je tegenaan loopt, door "out of the box" te durven denken!
Je eigen ervaringen blijven het beste hangen en zijn de beste leerweg naar meer ruitergevoel.
Verbind deze negen punten door vier rechte lijnen te trekken zonder je pen van het papier te halen en zonder een punt meer dan één keer te raken.
Oplossing!
26 februari 2013
Sommige ruiters lijken alle paarden te kunnen rijden, zelfs al is het een stijf en moeilijk paard, onder díe ruiter worden ze meewerkend, zacht en soepel. Alsof ze kunnen toveren!
Terwijl andere ruiters, met misschien meer rij-ervaring, een paard niet lichtvoetiger en eleganter kunnen laten lopen.
De ontbrekende schakel is HET RUITERGEVOEL: het vermogen om werkelijk één te worden met je paard.
Gelukkig kunnen we het ruitergevoel trainen.
Wekelijks zullen er nieuwe bewustwordende tips de revue passeren.
Wil je iets goed kunnen begrijpen, dan is het noodzakelijk dat je het zelf moet ontdekken.
Of met andere woorden "iedereen moet zijn eigen wiel uitvinden".
Een kind dat leert fietsen kijkt de kunst als het ware af van zijn omgeving, zonder daarbij na te denken, te analyseren wat hij of zij precies moet doen. Hij leert met vallen en opstaan wat de goede tactiek en aanpak is. Wat werkt dat slaat hij op, wat niet werkt vergeet hij.
Zo moeten wij eigenlijk ook leren paardrijden:
kijken, nadoen (zonder nadenken) onthouden wat goed werkt en de rest vergeten.
Naarmate we ouder en volwassener worden, leren we anders denken. We leren onze acties te analyseren. De rechterhersenhelft wordt steeds overheersender over de linkerhersenhelft.
Wat moet ik doen?
Goed plan, dat doen we. Maar toch lukt het niet zoals we graag zouden willen. Er ontstaat geen volte maar een misvormd ei.
Nog een poging: weer een ei.
Dan wordt de criticus in ons hoofd wakker. "Je doet het niet goed. Je hebt toch gezien hoe het moet?"
De tweestrijd is geboren: Je ene helft ploetert voort (linker hersenhelft) en je andere helft (rechterhersenhelft) levert keiharde kritiek.
Terwijl de ruiter nadenkt kan de ruiter niet meer voelen wat er gebeurt.
Dus stop met jezelf te bekritiseren en leer als een kind. Durf te experimenteren, herhaal wat werkt en laat los wat geen resultaat geeft. Dit voorkomt veel frustratie en negatieve gevoelens.
Via je zintuigen zien, voelen en luisteren leer je paardrijden.
Pas als we het gevoel hebben geautomatiseerd, kunnen we gaan analyseren, zodat we het kunnen verwoorden naar anderen.
2 maart 2013
Tijdens het paardrijden maken we direct contact met het paard door hem via zit, benen en handen (via de teugels) aan te raken.
Via onze zit en ledematen delen we het paard iets mee, maar daarvoor moeten we eerst leren luisteren/voelen wat het paard ons te vertellen heeft, voordat je wat zinnigs kunt antwoorden of veranderen.
Door goed te observeren en te voelen met je zit, benen en handen leer je je paard "lezen" en ontwikkel je je ruitergevoel.
Net als een blinde leert "zien" door te voelen, moeten wij als ruiter ons paard leren "lezen" door te voelen.
Om dit te oefenen kan je de volgende "voel"-oefeningen eens proberen:
Wanneer je dit met regelmaat doet, b.v. tijdens het poetsen, ontwikkel je je tastzin, je lezend gevoel. Je zal steeds beter kleine verschillen gaan herkennen in warmte, spierspanning, gevoeligheid etc. Dat het tijd kost om uw tastzin te ontwikkelen moge duidelijk zijn. Braille leert men ook niet in één dag.
Op dezelfde manier zal je leren voelen aan de mond van het paard via de teugel, welk achterbeen geactiveerd moet worden om de beweging te verbeteren.
6 augustus 2013
Modelleren wil zeggen: vormgeven aan de hand van een model.
Wanneer je een goede ruiter bekijkt en zijn ruitergevoel modelleert of navormt, stimuleert dat je eigen ruitergevoel.
Gebruik al je zintuigen en vorm jezelf om tot een topruiter!
Oefening: Modelleer een topruiter
6 augustus 2013
We willen van ons paard dat het krachtig, fit en vitaal is. Maar hoe is het met onszelf gesteld?
Ga zelf eens ervaren in een sportschool hoe zwaar krachttraining is.
Ga hardlopen of zwemmen en werk aan je uithoudingsvermogen.
Doe aan fitness en zorg dat je zelf soepel en fit bent.
Probeer eens te fietsen op een eenwieler en ontdek hoe het met je balans gesteld is.
Naast onze taak een goede trainer voor je paard te zijn, is het minstens zo belangrijk om een trainer voor jezelf te zijn. Alleen dan kan je je samen met je paard ontwikkelen en groeien.
1 maart 2013
Om je gevoel sneller te ontwikkelen is het raadzaam om veel op verschillende paarden te rijden. Elk paard is uniek en voelt dus anders aan. Op die manier wordt je gevoel telkens opnieuw geprikkeld, zodat je leert de mate en dosering van je hulpen goed af te stemmen op de gevoeligheid van het paard.
Het gevoel wordt ontwikkeld door praktijkervaring en dit gevoel helpt de ruiter weer verder in de praktijk. Test uw ruitergevoel op verschillende paarden.
Bijvoorbeeld:
Hoe gevoeliger het paard, of hoe groter het probleem van het paard hoe duidelijker je fouten naar voren komen en hoe belangrijker je ruitergevoel aan het licht komt.
Dit geldt ook voor het werk aan de hand of het longeren.
6 augustus 2013
Om je doel "de beste ruiter te worden die je kan zijn" te bereiken, is het raadzaam om dit grote doel in kleinere doelen te verdelen, zodat je succesvol kan zijn.
Stel je doelen altijd zodanig, dat je succesvol zult zijn. Op die manier stimuleer je je ontwikkelproces op een positieve manier.
Stel je wilt de schouderbinnenwaarts leren.
Begin met een goed schoudervoor en breid dit langzaam uit naar drie of vier sporen.
Neem genoegen met twee passen en oefen dit b.v. een week.