STAP 2: VOORWAARTS-NEERWAARTS
Psychische en fysieke ontspanning gaan hand in hand.
Een alert paard houdt zijn hoofd hoog, klaar om te vluchten, waarvoor hij zijn rugspieren moet spannen.
Ontspant hij zijn rugspieren zodat ze lang worden, dan zakt zijn hoofd/hals automatisch (denk aan grazen).
Een spier die zich lang maakt en ontspant kan nl. nooit heffen, in dit geval het hoofd en de hals. Door de lage hoofd/hals houding wordt de aanmaak van het stresshormoon adrenaline verminderd. Zo kan het paard zich ook geestelijk ontspannen. Bovendien geeft een paard dat zijn hoofd laat hangen de verantwoordelijkheid uit handen en laat zich leiden.
Een paard dat dus geestelijk gespannen is, is ook lichamelijk gespannen en omgekeerd. Daarom is het van belang dat als we met een paard willen werken, hem op beide fronten kunnen laten ontspannen, lichamelijk en geestelijk. Omdat we op zijn geestelijk situatie niet direct invloed kunnen uitoefenen, beginnen we bij de lichamelijke ontspanning.
In stilstand vragen we het paard zijn hoofd te laten zakken in een voorwaarts neerwaartse richting. Hiervoor moet hij zijn rugspieren lang maken.
Zetten we het paard in beweging, dan vragen we hem zich in zijn lijf te buigen, waardoor hij zijn spieren aan de buitenzijde lang moet maken. Hierdoor wordt ook zijn buitenste rugspier lang, waardoor deze het hoofd en de hals niet meer omhoog kan heffen. Het hoofd "valt" a.h.w. vanzelf voorwaarts neerwaarts.
Door de lengtebuiging komt de binnenheup naar voren. Dit geeft het binnenachterbeen de gelegenheid makkelijker naar het zwaartepunt te stappen en deze te ondersteunen. De balans die hierdoor ontstaat, vereenvoudigt het voor het paard zich te ontspannen in zijn lijf.
Zolang het binnenachterbeen voor of voorbij het zwaartepunt grijpt, blijft er een balansprobleem en dus spierspanning.
Een paard dat hard is in de mond, is eigenlijk hard in de rug.
Een jong of ongetraind paard, dat nog weinig ontwikkelde rugspieren heeft, kan een ruiter eigenlijk nog niet dragen. Door zo’n paard juist voorwaarts neerwaarts te laten lopen, ontstaat een enigszins sterkere “brugconstructie” waarop de ruiter kan zitten.
Omdat spieren altijd in groepen samenwerken (antagonisten) zal het paard zijn buikspieren meer aan gaan spannen, naarmate hij zijn rugspieren lang maakt. Zo leert het paard de ruiter dragen met zijn buikspieren.
Scheefheid leidt tot rugspanning (korte spieren) en trekt het hoofd/hals omhoog.
Doel van de ontspanning voorwaarts neerwaarts:
- De bovenlijn spieren (rugspieren) worden lang, rekken, ontspannen, waardoor hoofd/hals kan zakken;
- Paard kan zich geestelijk gaan ontspannen;
- Door de lichamelijke ontspanning wordt de concentratie beter en kunnen de hulpen beter doorkomen;
- De onderlijnspieren (buikspieren) moeten zich gaan aanspannen, onderlijn verkort;
- Er ontstaat een geschiktere draagconstructie.
 |
Brugconstructie met pijlers. Als ze hun buikspieren aanspannen:
|
Fout Goed
Doordat het paard met zijn rug draagt, is er genoeg ruimte voor de doornuitsteeksels.
Drukt het paard zijn rug weg en wordt zijn onderlijn lang, dan kunnen de doornuitsteeksels tegen elkaar komen, wat pijn doet en uiteindelijk kissing spines tot gevolg zal hebben.
