STAP 1: DE LENGTEBUIGING
Als we een jong of nog niet zo hoog opgeleid paard gaan trainen, beginnen we met het vragen van de lengtebuiging door het plaatsen van het hoofd t.o.v. de ruggegraad. We vragen stelling naar links en naar rechts in een voorwaarts neerwaartse tendens. Hierdoor wordt het hoofd geplaatst t.o.v. de wervelkolom, zodanig dat de buiging door de wervelkolom trekt. Hierdoor krijgt het binnenachterbeen de ruimte om onder het zwaartepunt te treden. Het paard buigt zich van oor tot staart.
De tendens voorwaarts neerwaarts varieert naarmate het paard meer gewicht met zijn achterbenen kan dragen, waardoor hij het gewicht van zijn hoofd/hals meer opwaarts kan dragen.
Is het paard verder opgeleid, dan ontstaat de buiging doordat de binnenzitbeenknobbel, in combinatie met het binnenbeen, als spil waaromheen het paard zich buigt, de spieren aan de binnenzijde vraagt zich te verkorten. Waardoor de binnenheup naar voren komt en het binnenachterbeen weer onder kan treden. De buiging trekt dan van achter naar voren door de ruggengraat. De binnenteugel is dan niet meer nodig voor de tot standkoming van de buiging. Het paard buigt zich van staart tot oor.
Correcte lengtebuiging. Gelijkmatig gebogen volte (voor zover mogelijk).
De volte is een goede oefening voor het vragen van de stelling en de buiging.
Door het vragen van de stelling wordt het paard gevraagd zich door de gehele wervelkolom gelijkmatig te buigen. Hiervoor moet hij de spieren aan de buitenzijde lang maken en de spieren aan de binnenzijde kort maken (aanspannen).
De binnenschouder en binnenheup komen hierdoor dichter bij elkaar te liggen, waardoor de binnenteugel ontspant en het paard je de buiging geeft.
Het paard beweegt zich naar de buitenteugel toe. Pas dan kan je het paard aan de buitenteugel gaan rijden. De buitenteugel mag daarbij niet terug werken, maar moet ten allen tijde een gevende tendens houden.
De spieren aan de buitenkant (rood) moeten rekken en de spieren aan de binnenkant (groen) moeten zich aanspannen (verkorten).
