TRAINING DENEMARKEN MET SALEROSO September 2010 
In september 2010 ben ik met Sonja voor een trainingsweek bij Bent Branderup naar Denemarken geweest. Hiervoor had ik Saleroso meegenomen.
Saleroso leek redelijk snel op zijn gemak in zijn nieuwe omgeving, maar tijdens
de lessen voelde ik toch nog wat spanning. Dit uitte zich met name in
loperigheid en ongeconcentreerdheid.
Saleroso geeft vaak een "leuk plaatje" (look-a-like), maar het gevoel daarbij
is niet altijd zo prettig.
Het accent lag deze week daarom ook op een goed achterbeengebruik, zodat
hij voldoende halslengte kon bewaren in alle oefeningen.
Hiervoor is het noodzakelijk dat het paard zich voorwaarts neerwaarts beweegt
met een achterbeen dat goed naar het zwaartepunt grijpt.
Wanneer het paard met zijn binnenachterbeen naar het zwaartepunt blijft stappen, kan hij als het ware zijn hoofd/hals verlengen, zonder dat hij daardoor teveel op de voorhand komt en op zijn neus zou vallen of moet versnellen om dit te voorkomen.
Dit kan je vergelijken met het in balans houden van een stok op je vinger. Wanneer je vinger exact het balanspunt van de stok vindt, blijft deze netjes in horizontaal evenwicht liggen. Maar verplaatst je vinger zich een millimeter dan gaat de stok wankelen en valt links of rechts naar beneden.
Om het achterbeen te ontlasten of te ontzien heeft het paard verschillende
mogelijkheden:
- Hij versnelt en rent als het ware over het been heen, waardoor deze kort
belast wordt. - Hij kruipt achter de teugel, waarmee hij zich onttrekt aan de inwerking van
de halve ophoudingen. De ruiter kan zodoende geen verbinding maken tussen de
achterhand en devoorhand. - Hij brengt zijn hoofd/hals omhoog, drukt hierbij zijn rug weg, zodat het
achterbeen nietonder de massa hoeft te stappen en waarbij de verbinding tussen de
achter- en de voorhand ook verdwenen is.
Al deze verschijnselen hebben alles te maken met balansverlies. De ruiter moet
razendsnel waarnemen wat er gebeurt en dit met zit-, been- en/of teugelhulp
corrigeren.
Hierbij zijn de halve ophoudingen enorm belangrijk.
Deze herbalanceren het paard continue, zodat hij niet uit evenwicht geraakt. 
Een tweede aandachtspunt deze week was de invloed van de zit. Uiteindelijk
streven we ernaar het paard via onze zit te rijden en de been- en teugelhulpen
zoveel mogelijk te verminderen.
