De Academische Rijkunst
De academische Rijkunst is de meest pure en oorspronkelijke methode van het opleiden en berijden van paarden.
Deze methode bestaat uit een aantal weldoordachte, logisch opeenvolgende oefeningen. Door deze oefeningen in de juiste mate en dosering en op het goede moment aan het paard aan te bieden zal het paard zich steeds symmetrischer ontwikkelen, sterker worden in lichaam en geest en tot op hoge leeftijd in gezondheid de mens kunnen dragen.
DE RIJKUNST DOOR DE EEUWEN HEEN!
Vroeger was het van levensbelang dat men harmonieus kon samenwerken met zijn paard, wilde men een kans op overleven hebben in de vele oorlogen die gevoerd werden. Bovendien was het noodzakelijk dat het paard soepel, wendbaar, buigzaam en gehoorzaam was in de strijd van man tegen man. De perfecte samenwerking en de grote manoeuvreerbaarheid van de paarden bepaalde het lot van de ruiter. |
|
Enkele eeuwen later, rond 1700, verdwenen de vorsten van het front en werd de rijkunst een kunstvorm. Maar omdat de hele samenleving nog afhankelijk was van het paard (jagen, land bewerken, vervoersmiddel etc.) bezat men nog steeds de kennis en kunde het paard vakkundig op te leiden. Zodoende was men van het doel bevrijd, maar was men niet vervreemd van de (paardrijd)kunst. |
|
Na de WOII werden de levende paardenkrachten snel vervangen door de kunstmatige paardenkrachten. Hierdoor ging de kennis van het omgaan met en opleiden van paarden verloren. Door de toenemende welvaart kregen de mensen veel vrije tijd en konden ze zich een paard financieel makkelijk veroorloven. |
Doordat het paardrijden een vrijetijdsbesteding werd en het praktische karakter van de rijkunst was verdwenen, werd ook het eenhandige rijden vervangen voor het tweehandige rijden.
De rijkunst werd een competitiesport, waarbij het soms lijkt alsof (door gebrek aan kennis) men tegenwoordig strijd voert tegen het paard in plaats van tegen de tegenstander.
DOEL VAN DE ACADEMISCHE RIJKUNST
''De rijkunst is bedoeld om de natuurlijke bewegingen van het paard te vervolmaken en het paard zover te brengen dat het in staat en bereid is deze bewegingen (die het paard in vrijheid uitsluitend bij emotionele opwinding zou maken) op commando van de ruiter uit te voeren.'' Gustav Steinbrecht
De academische rijkunst heeft als doel de natuurlijke talenten, krachten en vaardigheden van het paard te ontwikkelen tot het hoogst mogelijke niveau, zonder de regels van de natuur te negeren door:
- Het gebruik van systematische gymnastische oefeningen om het paard zijn fysieke en psychische welzijn te ontwikkelen.
- Het gebruik van dressuur voor het paard en niet het paard voor de dressuur.
- Het kijken naar dressuur als een kunstvorm, dat mens en paard de mogelijkheid geeft een taak in hun leven te geven die uitgevoerd kan worden met waardigheid tot op hoge leeftijd.
- Het eren van de rijkunst op een feestelijke manier.
- Het vergroten van de cirkel met degene die zich verbonden voelen met deze kunstvorm.